6 jaar oud, je vriendjes spelen buiten en jij zit binnen. Je moet blind leren typen, omdat je vader dat goed voor je vindt :-( Het begin is zwoegen, maar gaandeweg wordt het minder vervelend en op zeker moment krijg je er zelfs plezier in.
Dat jochie groeide uit tot een heuse Olympisch Kampioen. Maarten van der Weijden werd onze Hollandse Held in Peking. Afgelopen week had ik het voorrecht om hem live te horen. Het was geweldig! Ademloos zat het publiek naar zijn spannende verhaal te luisteren. Hier vind je een paar hoogtepunten daaruit:
Maarten heeft veel gedacht over de vraag: Wat of wie was doorslaggevend voor mijn succes? Voor Maarten was dat zijn vader, juist ja, die van het typen ;-) Zijn vader had een aantal stelregels:
- Als je ergens voor wil gaan, is er heel veel mogelijk
- Sport als voorbereiding op het leven
- Alles wat jou overkomt, ben je zelf verantwoordelijk voor (al werd die twijfelachtig voor vader Van der Weijden toen Maarten leukemie kreeg)
Zwemmen was voor Maarten net als typen: eerst zwoegen, daarna werd het leuk. En leuker om er goed in te zijn. En nog leuker om jezelf iedere dag te verbeteren.
Jezelf kennen
Achter iemand aanzwemmen kost 5% minder energie. Maarten wist dat hij niet de snelste zwemmer was, dus ging hij achteraan zwemmen. Tja, vraag je je dan af: waarom zwemt niet iedereen achteraan? Simpel: omdat achteraan continu een gevecht is. Maarten ging daar makkelijk mee om, een beetje knuffelen ;-)
Hou je van voorspelbaar of onvoorspelbaar? Zwembadzwemmen is voorspelbaar. Dat is een kleine beperkte wereld, je focus is het einde van het baantje waar jij als enige in zwemt. In open water is dat heel anders, dat is niet voorspelbaar en daar werd Maarten blij van.
Alleen maar genieten wordt saai
Tijdens zijn ziek zijn realiseerde Maarten zich dat hard werken niet de essentie van het leven is. Dat harde werken was wat hij deed voor hij ziek werd. Dus nam hij zich voor als hij beter werd alleen nog maar te genieten. En zo genoot hij ;-) de eerste dag van de zon die opkwam. En de tweede dag. En de derde dag werd het toch een beetje saai.
Dus ging hij zichzelf opnieuw verbeteren. En zo kwam Maarten in Eindhoven terecht, omdat daar de mogelijkheden om te trainen en alles er omheen voor een zwemmer optimaal zijn.
Een doel geeft richting
Pieter van de Hoogenband vond dat alleen iedere dag jezelf verbeteren niet genoeg was. Hij vond dat Maarten een doel moest hebben: hij zou Olympisch kampioen worden.
Pieter kende ook de kracht van herhaling. Dus dag na dag kreeg Maarten te horen: hé daar gaat de Olympisch Kampioen. Zo ging Maarten er zelf een heel klein beetje in geloven.
Denk over elk detail na
Maarten vertelt smakelijk over het zuurstoftentje en de lichtpet. Echt geweldig, je stelt het je helemaal voor. Het tentje was te klein voor een fatsoenlijk bed, veroorzaakte een enorm kabaal en ’s ochtends droop het vocht er uit. Vreselijk! Maar al die vervelende attributen hielpen Maarten wel om hem in topvorm te brengen.
Verbeter jezelf elke dag
De dag voor zijn Olympische race bedacht Maarten: Ik heb iedere dag iets beter gedaan. Ik heb nu mijn allerbeste vorm. Maar die allerbeste vorm betekent niet dat ik automatisch win. Hoe dan ook, alle scenario’s zijn oké, ik heb een geweldige reis gehad.
Ook op de wedstrijddag was over alle details nagedacht. Zoals een extra lange aangeefhengel voor drinken, een zwempak van reflecterend materiaal en een kaalgeschoren hoofd met NL zodat je geen badmuts op hoeft.
En zo bereikte Maarten na een spannende en heel strategische race zijn doel: hij werd Olympisch kampioen en een heuse held. Maarten zwemt niet meer. Het was niet het zwemmen dat hem triggerde, maar het voor een doel gaan.
© Albertine ’t Hoen
Leestip: Maarten heeft een prachtig boek over zijn weg geschreven: Beter